Het verhaal van vrijwilligster Suzana
Tot haar 19de lag de wereld aan haar voeten, tot een zeer ernstig ongeval haar leven compleet veranderde.
Suzana was zwaargewond, maar leefde nog en met de geweldige steun van haar familie herpakte ze haar kracht om door te gaan.
Zo kwam ze in 1999 in Nederland, voor een master op haar studie Chemische technologie aan de Universiteit van Amsterdam. Suzana wilde haar grenzen verleggen, kijken waar ze goed in was, maar ook loskomen, weg van de plek van het ongeval.
In Nederland was alles anders, maar al na 3 maanden voelde ze zich thuis. Ze had geweldige collega’s, haar studie ging goed en communicatie was in het Engels, dus geen probleem. Na in totaal 6 jaar studie en werken aan de universiteit ging ze lesgeven in Gent. Maar daar liep ze tegen haar grenzen aan en besloot terug te keren naar Portugal.
In totaal verbleef Suzana 5 jaar in Portugal, ze zocht werk, kocht een auto en wilde doorgaan met haar leven, maar na 2 jaar lukte dat niet meer. Haar lichaam was na het ongeluk dusdanig beschadigd dat het niet meer ging en Suzana genoodzaakt was om te luisteren naar haar lichaam en dat in balans te brengen. Inmiddels voelde Portugal niet meer als thuis en besloot ze terug naar Nederland te gaan. Zo kwam Suzana in Schiedam terecht, maar het lukte niet meer met werken, haar lichaam werkte niet meer mee. Ze moest leren accepteren dat niet alles meer mogelijk was.
In 2015 besloot ze een hond te kopen, Peanuts. Vanaf dat moment starten volgens Suzana ‘de beste jaren van haar leven’. Suzana vertelt: ‘Corona heeft me enorm geholpen, ik moest met mezelf dealen. Ik werd rustiger, was niet meer aan het zoeken.
Die plek startte in DOCK, Wijkhuis Oost, als vrijwilliger achter de bar en daarna als financieel ondersteuner van het beheer van Wijkhuis Oost en Dreesplein. Inmiddels heeft Suzana ontdekt waar ze goed in is en waar haar grenzen liggen. En ze luistert goed naar haar lijf en naar ‘Peanuts’ die echt als hulphond fungeert.
Suzana vind het heerlijk om op de achtergrond haar werkzaamheden te doen, gegevens invoeren in de computer, zoals bijvoorbeeld de registratie voor de Wijkinloop. Ook aan haar taal blijft Suzana werken en ze zet haar aandacht en geduld in als taalvrijwilliger bij NL Training.
Voor de gezelligheid is Suzana op vrijdagmiddag vaak te vinden bij de Proeftuin van de Kansenfabriek. Daar oogst ze zaden uit de uitgebloeide bloemen en planten en sluit ze aan bij het Kansencafe waar ze samen met medeSchiedammers gedichten maakt en samen eet.
Suzana: ‘Mijn start was om alle grenzen op te zoeken en te verkennen. Het ongeluk is een keerpunt geweest in mijn leven. Het was heel heftig, maar ik ben nu weer in balans. Ik heb mijn grenzen leren aangeven en ben open en mezelf geworden. Ík doe wat ik kan, ik heb mijn plek in de maatschappij gevonden.’