"Mijn activiteiten bieden mij afleiding"

Jasmina

Het verhaal van Jasmina

Voor iemand van vijftig ziet Jasmina er jong uit. Toch vindt zij dat het beter kan: “Ik ben op dit moment ziek, dat zie je aan me.” Jasmina somt haar lichamelijke klachten op: een driedubbele hernia, hielspoor aan beide voeten, een zenuwaandoening aan haar handen en slijtage in nek en onderrug. Haar leven bestaat tegenwoordig uit pijn en vermoeidheid. Gelukkig heeft ze dankzij haar vrijwilligerswerk de nodige afleiding.

 

Verdriet om lichamelijke beperkingen
Op haar veertiende vertrok Jasmina met haar ouders en zus uit Marokko en startte in -Nederland een nieuw leven. Het eerste jaar was moeilijk. Jasmina is in Nederland getrouwd en woont samen met haar echtgenoot en twee jongste kinderen. De twee oudste kinderen zijn het huis uit. Om bezig te zijn werkte Jasmina parttime in de schoonmaak. In 2011 viel zij aan het einde van een werkdag van de trap en raakte arbeidsongeschikt. Niet alleen zien de dagen er sindsdien anders uit, Jasmina heeft vooral verdriet om haar lichamelijke beperkingen: “Ik voelde me vroeger jong en fit. Mijn lijf was sterk. Dat is het niet meer.”

 

Blij door contact
Omdat werken niet meer kan, wil Jasmina vrijwilligerswerk doen. Samen met de welzijnscoach heeft ze gezocht naar een leuke werkplek in de wijk. Na een gezamenlijke kennismaking in een wooncomplex voor ouderen schenkt zij hier nu elke maandag koffie en thee. Het contact met de bewoners maakt haar blij. Ook krijgt zij thuis elke week les in de Nederlandse taal. Het spreken gaat haar goed af, maar het lezen en schrijven kan nog beter.

 

Activiteiten brengen afleiding
Jasmina ligt soms wakker van de pijn. Naast rustig aan doen en pijnstillende medicatie richt zij zich nu vooral op andere oplossingen. “De dokter kan niets meer voor mij doen, maar mijn activiteiten bieden me wat afleiding”,  verduidelijkt Jasmina. Er gebeurt veel in de wereld, ze volgt het liever niet continu. Het raakt haar. Liever toont zij zich betrokken bij de mensen in haar omgeving. Dat wat kan, doet Jasmina. Een nieuwe wens is er ook al: computerles krijgen aan huis. Misschien kan ze in haar netwerk iemand vinden die haar hierbij kan helpen. De tablet ligt al klaar voor gebruik. Die heeft ze gekregen van haar kinderen toen ze vijftig jaar werd.